Tijd maken!
Want net zoals water in de wereld, is er in mijn omgeving precies een serieus tekort aan.
Ook voor mezelf een beetje, maar vooral tijd voor anderen!
Tijd, die ze dan zouden kunnen gebruiken om leuke dingen te doen, alleen, met hun vrienden, of misschien ook eens met mij.
Ik zou een recept nodig hebben. Want ja, hoe begin je anders aan zoiets ingewikkeld abstracts.
Enkele uitgeperste horloges, drie liter gemoedsrust mengen met een flinke dosis wilskracht. Dat op een zacht vuurtje zetten. Intussen vier leuke momenten toevoegen, wel opletten dat het om heel leuke momenten gaat, die nog niet te gedateerd zijn, anders zou het allemaal wat fletser worden. Goed roeren! Alles samen opwarmen tot het kookt. Een half uurtje laten pruttelen zodat alle stress en druk eruit verdampt wordt. Het vuur afzetten, de gemaakte tijd in groene potjes gieten en dan wat laten afkoelen. Groene potjes, omdat we thuis alleen maar groene potjes hebben waar een dekseltje op past, en dekseltjes zijn nu eenmaal noodzakelijk om tijd op te bergen.
Dan zou ik die potjes aan mensen geven die zelf geen tijd kunnen maken. Zodat ze ook de kans krijgen om eens, zonder dat hun strengkijkende omgeving ook maar iets in de gaten heeft, iets te doen, waar ze anders geen tijd voor hebben.
Tijd is het enige goed waar iedereen precies evenveel van heeft gekregen. Je moet er maar eens over nadenken. In ons rijke Belgenlandje… Ik heb het nu niet over de mensen die onder de armoedegrens leven, maar over ons, wij die een computer, internet en elektriciteit kunnen betalen om dit te lezen: tegenwoordig ben je toch niet meer arm als je weinig geld hebt? Je bent als rijke Westerling vooral arm als je nooit meer tijd hebt. Want wat heb je aan je geld, als je geen tijd hebt om het te gebruiken? Niet al te veel denk ik dan.
Het is bizar. Ik begrijp het niet zo goed. Iedereen krijgt een basishoeveelheid tijd, en sommigen komen ermee rond, velen hebben er ook te veel. Maar... meer en meer krijg ik de indruk dat we allemaal samen minder en minder tijd hebben, om te doen wat we echt willen doen in het leven. Gelukkig zijn en van die dingen en liefhebben en genieten en appreciëren.
Dus dat is jammer, want dat maakt ons arm. Het beperkt in vrijheid en in ervaringen opdoen. Misschien is het ook omdat we de laatste jaren veel meer keuzes krijgen dan we er voor ooit kregen. En hoe meer keuzes, hoe minder tijd je hebt om die per keuze te benutten. Waar zou het dan eigenlijk om gaan? Om tijd... of om keuzes. Want ik weet nu wel hoe je tijd moet maken, maar ik weet niet hoe je minder keuzes kan hebben. Daarvoor heb je een verdwijnmachine nodig, denk ik. En ik ken eigenlijk niemand die zo een machine heeft.
Weet je wat het is. Pas toch maar op met wat je doet met je tijd, want voor je het weet... is die om en kijk je achterom en zie je niet wat je ermee gedaan hebt, omdat je er gewoon te weinig mee gedaan hebt. Dat zou echt doodzonde zijn, denk ik.
Maar ik heb dus tijd... voor mensen die dat willen. Blijft wel niet zo heel lang goed, tja die tijd weer hé.
Dus wie wil, kom maar een potje halen. Je weet me wonen!
Ik moet de potjes wel terughebben!
97% waarheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten